Bana göre bir insan inançlı olmalı. Ateist olacaksa da Epikür veya Jainler gibi olmalı. Dışarıdan gelen mutluluk kaynaklarının devamlılığını kimse garanti edemez ve ayrıca zamanla onlara alışırız. Ama içsel enerjimizi aktive edebilirsek o zaman gerçek kurtuluşa ereriz.

Gazali, Muhyiddin Arabi, Thomas Aquinas, Meister Eckhart, Buddha, Nietzsche, Taoizm, Bireycilik, Sokrates, Tradisyonalist Ekol/Perennializm… İstisnasız herşey sorgulanmalı! ‘Ama’ ve ‘ Fakat’ yok!

Çivisi çıkmış bir dünyada yaşıyoruz. Devrim gelecek kurtulacağız; sonra devrimi yapanlar yoldan çıkacak; sonra tekrar devrim yapacağız; vs vs… Çözüm diye birşey yok. Birkaç yüzyıl öncesinden çok daha müreffeh yaşıyoruz ama acı olduğu yerde duruyor.

Madde aleminin görevi ruhlara acı çektirmektir. Ruhların görevi ise acılardan kurtulmaktır. Acıdan kaçıp mutluluğa koşma, kodlarımıza kazınmıştır. İstisnasız Bütün eylemlerimizin de kökünde yatan amaç budur. Ruhları makinelerden ayıran başka birşey var mıdır?