Güney Kore bir başarı örneği midir?

İnsanların intihar etmek için birbiriyle yarıştığı bir ülkeyi neden başarı örneği sayıyoruz? Çünkü ekonomik rakamlar anlamında gerçekten bir başarı var. Ama insanlar ölmek istiyorsa bunun anlamı var mıdır?

Çalışma hayatı çok yorucu, okul hayatı ise daha da yorucu ve yıpratıcı. İntihar oranları ülkede rekor kırıyor ama bu konu orada hala bir tabu. Ekonomik başarı insanların mutluluğu ve refahı için değilse ne içindir? İnsanlar ölmek istiyorsa zengin olmanın bir manası veya faydası var mıdır? Kore magazininde pekçok ünlünün intihar ettiğini duyuyorum. Tam tersine Masanobu Fukuoka Etiyopya ve Somali’de çölde korkunç bir fakirlik içinde yaşayanların çok mutlu olduğunu anlatıyor. Keza Kosta Rika da fakir bir ülke olmasına rağmen insanlarının çok mutlu olmasıyla tanınıyor.

Bize Güney Kore örnek alınması gereken bir başarı öyküsü olarak anlatılıyor. Onlar kadar zengin değiliz ama onlar kadar da ölmeyi istemiyoruz. Peki ya kimin daha başarılı olduğunu neden tartışmıyoruz? Kapitalizm ‘Tüketmekten başka mutluluk kaynağı yoktur’ dogmasını reklamlarla şunla bunla hepimize dayatıyor. Tüketiyoruz ama hiç de mutlu değiliz. Stresli işlerde çalışan orta sınıftan birilerinin hamallık yapan bir yoksuldan çok daha kötü durumda olduğunu görüyorum. Bence o yoksul hamal, stresli işte çalışan orta sınıf bireyden çok daha şanslıdır çünkü tüketmenin dahi amacı mutluluk değilse nedir? Huzurlu ve mutlu olmayacaksak zengin olmanın bir anlamı var mıdır?

Kapitalizmin dişlileri hepimizi çiğniyor. Din gibi kapitalizme ve tüketmeye alternatif mutluluk yolları da bilinçli bir şekilde imha edilmeye çalışılıyor. Hatta insanların başka yollar ve ihtimaller olduğunu bilmesi dahi istenmiyor. Ama şu kesin ki herşeyin de bir sonu vardır.