Teknolojik tekilliği beklerken

Teknolojik tekillik yolda… Veya değil. Bir sürü yeni ıvır zıvır piyasaya sürülecek… Ama pek birşey de değişmeyebilir. Umutlu olmalıyız… Ama umutsuz olmak için de çok sebeb var. Peki bu şartlar altında ne yapmalıyız?

Çok olumlu sandığımız şeyler olumsuz, olumsuz sandıklarımız ise çok olumlu şeyler olabilir. Dünya hayatı insanı zorlar. Ümit etmek ve ümitsiz olmak… Belki de en doğrusu önce sakin olmaktır. Ama belki de yanılıyorumdur. Nikotin bandlarını anksiyete tedavisinde kullanacaklarını okudum geçenlerde. Hayat kumar gibidir. Bahisleri doğru yere koymak? Günler zor geçiyor. Çile gerçeğinin karşısında ne yapmalıdır insan? Ama kısa ama uzun süre madde aleminde kısıldık kaldık ve bu süreyi nasıl değerlendirmeliyiz? Sakin olmak iyi birşey midir? Tek dostumuz sigara. Homo homini lupus! İnsan insanın kurdudur! Gerçekten de öyle. Ama maddenin kendisi de acı çektiriyor. Güzel bir yemek yiyorsunuz ama doyuyor ve yiyemez hale geliyorsunuz. İnternette çok güzel birşey görüyorsunuz ama paranız yetmiyor. Ara sıra başınız dişiniz veya başka bir yeriniz ağrıyor. Bazılarını kıskanmamak elde değil. Bir salgın bitse başka birşey başlıyor. Ve bizi köleleştirmek, özellikle de beynimizi ve ruhumuzu köleleştirmek isteyen pekçokları var. Arkaları sağlam. Bunlar kuzu postuna bürünmüş kurtlar. Kuzulardan ayırd etmek neredeyse imkansız. Günümüzde bilinçaltı diyoruz. Eskiler ilham ve vahiy gibi adlar da vermişlerdir. Ancak böyle ayırd edebiliriz kuzu postuna bürünmüş kurtları. Bir çıkış yolu arıyoruz. Çıkmaz sokaklar heryerde. Günler zor geçiyor hayat boğuyor! Özgürlüğü kim kaybetmiş ki biz bulacağız? Madde demek acı çekmek demektir. Çaresiz hissetmeniz normal. Kafka haksız değildi. Müslüm Gürses de öyle. Teknolojik tekillik gelecek veya gelmeyecek; refah artacak veya artmayacak; ama şurası kesin ki acı asla bitmeyecek. Çilenin sonu asla gelmeyecek. Hiçbirşey buna çözüm olamaz.

Zor günler asla bitmeyecek. Bu dünyada kısıldık kaldık. Kötülük asla bitmeyecek. Dünya asla güzel bir yer olmayacak…